توضیحات
اردیبهشت ۱۴۰۳
جنبش سینمای آزاد تنها جنبش سینمایی متمرکز و سازمان‌یافته در تاریخ سینمای ایران از سال ۱۳۴۸ تا سال ۱۳۵۸ فعالیت کرد. فیلم‌سازان و اعضای این جنبش در طول فعالیت ده ساله‌ی خود نخستین جشنواره‌های فیلم کوتاه، کتاب‌ها، نشریات و برنامه تلویزیونی تخصصی درباره‌ی فیلم کوتاه در ایران را پایه‌گذاری کردند و در بیش از ۲۰ دفتر فعال در سراسر ایران به آموزش و ساخت فیلم‌های کوتاه در قطع ۸ میلیمتری پرداختند. این جنبش توسط بصیر نصیبی و همراهان او تاسیس شد و از چهره‌های سرشناسش آن می‌توان به حسن بنی‌هاشمی، کیانوش عیاری، بهنام جعفری، ناصر غلامرضایی، مهرداد تدین، همایون پایور، ابراهیم حقیقی، عبدالله باکیده و بسیاری دیگر اشاره کرد.
فیلم‌های هشت میلیمتری در آن زمان یعنی سال ۱۳۴۸ از نظر برخورد اجتماع فقط جنبه‌ی خانوادگی داشت یعنی برای عروسی‌ها، تولدها یا در تعطیلات آخر هفته به کار برده می‌شد. در آغاز ساختن فیلم بود و بعد نمایش مداوم هم‌راه با بحث و گفت‌وگو و همین‌طور برخورد با مطبوعات و اشاعه‌ی این فکر که کادر فیلم تعیین‌کننده‌ی ارزش یک فیلم نیست و مثالی هم داشتیم که خیلی به کار می‌بردیم و می‌گفتیم: همان‌گونه که قلم‌مو نقشی در ارزش کار نقاش ندارد، نوع دوربین هم نه برای فیلم اعتبار می‌آورد و نه اعتبار آن را کم می‌کند و کنایه‌ای هم به فیلمفارسی می‌زدیم و مثالی می‌آوردیم از استودیوهای سینمای فارسی که امکانات فنی دارند و دوربین خوب، فیلم خام و لابراتوار هم هست. آن‌چه سینمای فارسی ندارد فکر و اندیشه است. البته حضور و تایید برخی از کسانی که از اعتبار و ارزش اجتماعی و هنری برخوردار بودند در کار تثبیت این سینما بی‌تاثیر نبود و بیش از همه: فریدون رهنما و نصیب نصیبی
در این برنامه تعدادی از اعضای جنبش سینمای آزاد ایران گرد هم آمدند و بار دیگر بعد از حدود ۴۸ سال با دیدار نو سینمای آزاد را زنده کردند.
نشست‌های این پرونده با آقای کیانوش عیاری، سعید پورصمیمی، احمد امینی، اردشیر شلیله، جناب ناصر غلامرضایی که همه از جوانان سینمای آزاد به شمار می‌روند انجام شد.